تبیین عوامل مؤثر بر بهره‌وری منابع انسانی در سازمان‌های دولتی با استفاده از تکنیک تحلیل مسیر

در این مطالعه، هدف تحلیل عوامل مؤثر بر ارتقای بهره‌وری منابع انسانی در سازمان‌های دولتی و تعین اثرات مستقیم و غیرمستقیم عوامل مذکور در ارتقا و بهبود بهره‌وری در سازمان‌های موردنظر می‌باشد. متغیر وابسته در این بررسی بهره‌وری، منابع انسانی و متغیرهای مستقل، عواملی چون توسعه منابع انسانی و توانمند سازی آن‌ها، فناوری اطلاعات ، مهندسی مجدد فرآیندها، اصلاح و بازبینی روش‌های انجام دادن کار، CRM و میزان توجه سازمان و کارکنان به آن ، تشکل‌های گروهی رسمی و غیر رسمی، اعمال نظام مشارکت و انگیزش کارکنان و... می‌باشند که در قالب مدلی در این مقاله ارایه شده‌اند. نتایج اولیه حاصل از تحلیل مسیری اطّلاعات نشان می‌دهد که برخی متغیرها بر روی ارتقای بهره‌وری منابع انسانی در سازمان‌های دولتی تأثیر مستقیم دارند؛ در حالی که برخی از متغیرها با تأثیر در عناصر سازمانی به طور غیرمستقیم موجب ارتقای بهره‌وری می شوند. در این تحقیق برای بررسی اثرات مذکور از روش تحلیل مسیر بهره گیری شده است. هدف تحلیل مسیری، بیان منطقی همبستگی‌های موجود بین مجموعه متغیرهایی است که مشمول روابط علّی و معلولی می‌باشند. ویژگی برجسته آنالیز مسیری آن است که مدل آنالیز مسیری مشهود بوده و ضرایب آن قابل مقایسه هستند. نتایج حاصل از بررسی نشان می‌دهند که تاثیرات متغیرهای فناوری اطلاعات و ساختار سازمانی با ضرایب استاندارد545/0 و 427/0 نسبت به سایر متغیر ها بیش‌ترین تأثیر و متغیرهای تحقیق و توسعه وایجاد تشکّل‌های گروهی کارکنان با ضرایب استاندارد 09/0 و 149/0 کم‌ترین تأثیر را بر بهره‌وری منابع انسانی در سازمان‌های عمومی و دولتی دارند.